Tijdens de zwangerschap kunnen vaginale schimmelinfecties beter lokaal worden behandeld dan met oraal fluconazol.
Orale behandeling geeft een iets verhoogde kans op een miskraam in de eerste 22 weken.
Dat blijkt uit een groot Deens patiënt-controleonderzoek waarin zwangerschapsuitkomsten van 3315 vrouwen die met orale fluconazol werden behandeld werden vergeleken met ruim 13.000 gematchte controles (JAMA. 2016;315:58-67). Ditte Mølgaard-Nielsen en collega’s van het Statens Serum Institut in Kopenhagen maakten gebruik van verschillende landelijke registers waarin gegevens van in totaal 1,4 miljoen zwangerschappen zijn opgenomen.
Van de 3315 vrouwen die fluconazol gebruikten, kregen er 147 een miskraam voor de 22e week. Onder de 13.246 gematchte zwangeren in de controlegroep waren dat er 563. Dat resulteerde in een hazardratio (HR) van 1,48 (95%-BI: 1,23-1,77). Een subgroep van ruim 2800 zwangeren die fluconazol kregen, werd één op één gematcht met zwangeren die lokaal werkzame middelen voorgeschreven hadden gekregen. Ook in deze vergelijking gaf oraal fluconazol een significant verhoogd risico: een HR van 1,62 (95%-BI: 1,26-2,07).Dat orale behandeling ook ten opzichte van lokale behandeling tot een verhoogd risico op miskramen leidt, maakt volgens de onderzoekers onwaarschijnlijk dat de vaginale schimmelinfectie – en dus niet de behandeling ervan – de oorzaak is van het verhoogde aantal miskramen. Een mogelijkheid die niet geheel kan worden uitgesloten is dat vrouwen die fluconazol kregen ernstigere candida-infecties hadden, die tot intra-uteriene infecties leidden. Erg waarschijnlijk is dit niet, omdat de keuze voor fluconazol deels ook bepaald wordt door de voorkeur van de patiënte, dus niet alleen door de ernst van de klachten. Een significant verband tussen oraal gebruik van fluconazol en doodgeboorten na de 22e week kon niet worden aangetoond. De auteurs waarschuwen echter dat deze uitkomst zó weinig voorkwam, dat de statistiek mogelijk niet betrouwbaar is. Bron: www.ntvg.nl, door Esther van Osselen
